Skiën in de woestijn, Paaseiland en Santiago de C
06 Januari 2015 | Chili, Barrio Bellavista
We waren gebleven bij de nachtbus van Arequipa naar Ica. We zitten in het bovenste gedeelte, waar het overhellen op het bochtige, bergachtige traject goed te voelen is. Hannie moet uit het raam kijken om haar misselijkheid te controleren, waardoor ze dan weer zicht heeft op de afgronden en een paar ongelukken langs de weg. Voor mij is het bezoeken van het toilet in de slingerende bus het grootste avontuur. Maar we komen behouden in Ica aan. taxi naar Huacachina, 200 inwoners rond een oase in een uitgestrekte woestijn van zandduinen. We klimmen op een avond door het mulle zand naar de top van zo'n duin met als beloning een schitterend uitzicht met idem zonsondergang. Het is een maf oord: overal de ronkende megamotoren van de buggies die met max 9 toeristen aan boord door de woestijn crossen.
We gaan skiën! Onder leiding van Dito, de enige Peruaanse snowboarder met olympische status, leren we onze ski's met kaarsvet te prepareren. Even wennen op een milde helling, dan met de buggy omhoog (en ook angstaanjagend steil omlaag) naar de echte hellingen. Even slikken en dan maar gewoon naar beneden op onze ski's! Zwaar kicken! Als de avond valt een laatste afdaling naar het dorp. Met onze ski's op de schouders lopen we tussen de palmbomen terug.
Met een taxi rijden we nog naar de Nasca-lijnen. We bekijken de Handen en de Boom vanuit de uitkijktoren. De beroemde figuren zie je totaal niet als je op de begane grond staat.
Opvallend is het woestijngebied langs de kust van Peru. Rond Ica wordt het bevloeid met opgepompt grondwater, om vervolgens in het 'wonder van de woestijn' op enorme schaal asperges, artisjokken, wijndruiven, katoen, etc etc te verbouwen. Het grondwaterpeil daalt echter gestaag en oases drogen uit...
Na Nasca nemen we de bus naar Lima. Onze medepassagiers willen de gordijnen dicht houden, zodat we helaas geen zicht hebben op de zee. In Lima zitten we in een fantastisch hostel in het centrum. Aardige mensen, levendige bar, wat wil je nog meer? We maken een wandeling door het centrum. (Net als Arequipa heeft Lima een prachtig centrum, maar de periferie is in onze ogen een grote onaantrekkelijke teringzooi. Even doorbijten als je zo'n stad binnenkomt dus). 's Avonds vliegen we naar Paaseiland, via Santiago.
Na 3.700 km oceaan weet de piloot Paaseiland, 3x zo klein als Texel, toch feilloos te vinden. Op Mataveri International Airport wordt iedereen met bloemenslingers ontvangen. Op camping Mihinoa hebben we een koepeltentje met matjes en slaapzakken gehuurd. Uitzicht op de oceaan en op de rotskust brekende golven. Veel reizigers. Koken in de gemeenschappelijke keuken. Aangenaam (en betaalbaar) toeven.
Het is oudejaarsavond en in het (enige) dorp is een optreden van een echte Rapa Nui (Paaseiland) band. Alle 6000 eilanders lijken aanwezig op het terrein. Op een groot scherm worden beelden van de Kontiki-expeditie van Thor Heyerdahl vertoond, onmiddellijk herkend door Hannie die het boek uit de vijftiger jaren heeft gelezen. Om 0.00 uur barst een gigantisch vuurwerk los. Het is 3 oktober in Leiden in het kwadraat! We maken een lokale prikwijn soldaat, gelukkig echt brut.
We hebben iets verkeerds gegeten waar Hannie echt ziek van is. Nieuwjaarsdag is daardoor rustdag. Niet heel erg, want het weer is niet geweldig. De volgende twee dagen crossen we over het eiland met een scooter. Steeds beducht voor plotselinge buien, maar toch worden we een paar keer zeiknat. Verrassend, we dachten een tropisch eiland te bezoeken...
Het landschap is prachtig, de beelden (moai) indrukwekkend. Onze favoriete plekken: het palmenstrand van Anakena, de 15 moai bij Tongariki en de vulkaan Rano Raraku, waar behalve een kratermeer ook de groeve is waar de beelden werden uitgehakt. Op de hellingen een groot aantal beelden in diverse stadia van fabricage.
Intermezzo
Toch even wat over de beelden (moai). Functie: voorouderverering. Grootte: gemiddeld een meter of vier, grootste 10,5 m. Ze stonden met hun rug naar zee, wakend over het land. Uitgehakt in de Rano Raraku, getransporteerd over het eiland, en getooid met een rode pukao (haardracht) uit een andere groeve op een fundament (Ahu) opgericht. Roggeveen, die op Paaszondag 1722 het eiland "ontdekte" heeft nog vrijwel alle moai overeind zien staan, maar later gingen rivaliserende clans elkaars moai omsodemieteren. Daarna exit moai ten gunste van de vogelmannencultus. Maar dat terzijde. Een aantal moai is inmiddels gerestaureerd, d.w.z. overeind gezet.
We vliegen terug naar Santiago de Chile voor drie nachten. Na het "buitenleven" op Paaseiland is het even wennen in de grote stad en in het hostel, waar iedereen een beetje op zichzelf is. We maken een rondrit op gehuurde fietsen. Indrukwekkend: Palacio de la Moneda, het presidentiële paleis waar Salvador Allende de dood vond bij de staatsgreep van 1973. In de hal van de Mercado Central zitten honderden mensen vooral vis te eten. Hannie heeft nog geen trek, maar ik bestel zeedieren, die als een mix van gare en rauwe uit lecitinepantsers en schelpen gepeuterde bestanddelen worden opgediend. Als mijn ingewanden dit kunnen hebben, kan ik alles eten.
Verder blijken we ook behoefte te hebben aan rust en chillen in een park op een heuvel. We eten voor t eerst een beetje bijzonder in een hippe eco-restaurant. Helemaal goed.
De volgende dag naar het strand in Viña del Mar! Ingesmeerd met factor 50 en in korte broek gaan we met metro en bus naar de kust. Maar na voorgekoeld te zijn door de airco in de bus blijkt de Humboldtstroom ons te trakteren op mist en een temperatuur van nog geen 20 graden. Dat doet na de 35 graden in Santiago echt wel koud aan! Gelukkig klaart het iets op, zitten we op het strand en zwem ik in de frisse (maar door veel plastic bepaald niet schone) zee. Met een lokaal busje naar Valparaiso, tweede stad van Chili. Heuvels met gekleurde huisjes, veel kunstenaars en kunstenmakers. Met oude liften over schuine rails kun je de heuvels op. Terug naar Santiago (120 km) langs het wijngebied van Casablanca. Bonte avond in Zuid-Amerika zetten we luister bij met een paar stevige pisco sours.
We zijn nu vier weken onderweg. Bevalt prima, vooral als we ons even de tijd geven ook overdrachtelijk op een nieuwe bestemming te landen. En wat rustmomenten inbouwen; die hoeven niet ingewikkelder te zijn dan een paar uur in een park zitten, of in een bus.
Morgen naar Sydney, met kleine voorsprong de langste vlucht van onze reis (ruim 14 uur). Ook gaan we over de datumgrens en zijn opeens een dag kwijt.
We gaan skiën! Onder leiding van Dito, de enige Peruaanse snowboarder met olympische status, leren we onze ski's met kaarsvet te prepareren. Even wennen op een milde helling, dan met de buggy omhoog (en ook angstaanjagend steil omlaag) naar de echte hellingen. Even slikken en dan maar gewoon naar beneden op onze ski's! Zwaar kicken! Als de avond valt een laatste afdaling naar het dorp. Met onze ski's op de schouders lopen we tussen de palmbomen terug.
Met een taxi rijden we nog naar de Nasca-lijnen. We bekijken de Handen en de Boom vanuit de uitkijktoren. De beroemde figuren zie je totaal niet als je op de begane grond staat.
Opvallend is het woestijngebied langs de kust van Peru. Rond Ica wordt het bevloeid met opgepompt grondwater, om vervolgens in het 'wonder van de woestijn' op enorme schaal asperges, artisjokken, wijndruiven, katoen, etc etc te verbouwen. Het grondwaterpeil daalt echter gestaag en oases drogen uit...
Na Nasca nemen we de bus naar Lima. Onze medepassagiers willen de gordijnen dicht houden, zodat we helaas geen zicht hebben op de zee. In Lima zitten we in een fantastisch hostel in het centrum. Aardige mensen, levendige bar, wat wil je nog meer? We maken een wandeling door het centrum. (Net als Arequipa heeft Lima een prachtig centrum, maar de periferie is in onze ogen een grote onaantrekkelijke teringzooi. Even doorbijten als je zo'n stad binnenkomt dus). 's Avonds vliegen we naar Paaseiland, via Santiago.
Na 3.700 km oceaan weet de piloot Paaseiland, 3x zo klein als Texel, toch feilloos te vinden. Op Mataveri International Airport wordt iedereen met bloemenslingers ontvangen. Op camping Mihinoa hebben we een koepeltentje met matjes en slaapzakken gehuurd. Uitzicht op de oceaan en op de rotskust brekende golven. Veel reizigers. Koken in de gemeenschappelijke keuken. Aangenaam (en betaalbaar) toeven.
Het is oudejaarsavond en in het (enige) dorp is een optreden van een echte Rapa Nui (Paaseiland) band. Alle 6000 eilanders lijken aanwezig op het terrein. Op een groot scherm worden beelden van de Kontiki-expeditie van Thor Heyerdahl vertoond, onmiddellijk herkend door Hannie die het boek uit de vijftiger jaren heeft gelezen. Om 0.00 uur barst een gigantisch vuurwerk los. Het is 3 oktober in Leiden in het kwadraat! We maken een lokale prikwijn soldaat, gelukkig echt brut.
We hebben iets verkeerds gegeten waar Hannie echt ziek van is. Nieuwjaarsdag is daardoor rustdag. Niet heel erg, want het weer is niet geweldig. De volgende twee dagen crossen we over het eiland met een scooter. Steeds beducht voor plotselinge buien, maar toch worden we een paar keer zeiknat. Verrassend, we dachten een tropisch eiland te bezoeken...
Het landschap is prachtig, de beelden (moai) indrukwekkend. Onze favoriete plekken: het palmenstrand van Anakena, de 15 moai bij Tongariki en de vulkaan Rano Raraku, waar behalve een kratermeer ook de groeve is waar de beelden werden uitgehakt. Op de hellingen een groot aantal beelden in diverse stadia van fabricage.
Intermezzo
Toch even wat over de beelden (moai). Functie: voorouderverering. Grootte: gemiddeld een meter of vier, grootste 10,5 m. Ze stonden met hun rug naar zee, wakend over het land. Uitgehakt in de Rano Raraku, getransporteerd over het eiland, en getooid met een rode pukao (haardracht) uit een andere groeve op een fundament (Ahu) opgericht. Roggeveen, die op Paaszondag 1722 het eiland "ontdekte" heeft nog vrijwel alle moai overeind zien staan, maar later gingen rivaliserende clans elkaars moai omsodemieteren. Daarna exit moai ten gunste van de vogelmannencultus. Maar dat terzijde. Een aantal moai is inmiddels gerestaureerd, d.w.z. overeind gezet.
We vliegen terug naar Santiago de Chile voor drie nachten. Na het "buitenleven" op Paaseiland is het even wennen in de grote stad en in het hostel, waar iedereen een beetje op zichzelf is. We maken een rondrit op gehuurde fietsen. Indrukwekkend: Palacio de la Moneda, het presidentiële paleis waar Salvador Allende de dood vond bij de staatsgreep van 1973. In de hal van de Mercado Central zitten honderden mensen vooral vis te eten. Hannie heeft nog geen trek, maar ik bestel zeedieren, die als een mix van gare en rauwe uit lecitinepantsers en schelpen gepeuterde bestanddelen worden opgediend. Als mijn ingewanden dit kunnen hebben, kan ik alles eten.
Verder blijken we ook behoefte te hebben aan rust en chillen in een park op een heuvel. We eten voor t eerst een beetje bijzonder in een hippe eco-restaurant. Helemaal goed.
De volgende dag naar het strand in Viña del Mar! Ingesmeerd met factor 50 en in korte broek gaan we met metro en bus naar de kust. Maar na voorgekoeld te zijn door de airco in de bus blijkt de Humboldtstroom ons te trakteren op mist en een temperatuur van nog geen 20 graden. Dat doet na de 35 graden in Santiago echt wel koud aan! Gelukkig klaart het iets op, zitten we op het strand en zwem ik in de frisse (maar door veel plastic bepaald niet schone) zee. Met een lokaal busje naar Valparaiso, tweede stad van Chili. Heuvels met gekleurde huisjes, veel kunstenaars en kunstenmakers. Met oude liften over schuine rails kun je de heuvels op. Terug naar Santiago (120 km) langs het wijngebied van Casablanca. Bonte avond in Zuid-Amerika zetten we luister bij met een paar stevige pisco sours.
We zijn nu vier weken onderweg. Bevalt prima, vooral als we ons even de tijd geven ook overdrachtelijk op een nieuwe bestemming te landen. En wat rustmomenten inbouwen; die hoeven niet ingewikkelder te zijn dan een paar uur in een park zitten, of in een bus.
Morgen naar Sydney, met kleine voorsprong de langste vlucht van onze reis (ruim 14 uur). Ook gaan we over de datumgrens en zijn opeens een dag kwijt.
-
07 Januari 2015 - 08:14
Alice:
Fantastisch jongens! XXX -
07 Januari 2015 - 09:50
Lenny:
dank voor alle verslagen tot nu toe. het is een droomreis! samen weer veel nieuwe indrukken opdoen, lijkt me heerlijk.
geniet! -
07 Januari 2015 - 11:05
Marjorie:
Niet verkeerd: oud en Nieuw op Paaseiland!! Happy 2015 en zo te lezen lukt dat al aardig ;-)
Ook leuk om te lezen over Lima en Chili, herkenbare indrukken. Die van mij zijn van 30 jaar geleden, maar ook toen was de periferie van Lima een teringzooi.. Niets veranderd dus. Australië zal weer ff wennen zijn na Latijns Amerka, maar vast niet minder interessant. Zet m op mate! -
07 Januari 2015 - 13:14
ODWH Kamer 1.05:
Jullie ook nog al het beste voor 2015! We genieten enorm van jullie verhalen terwijl wij uitkijken op ons scherm of de "gezellige" Schipholweg.
-
07 Januari 2015 - 18:51
Aart:
Leuk om te lezen globetrotters, nog het allerbeste voor 2015 en veel reisplezier gewenst!
Aart. -
07 Januari 2015 - 20:50
Erik:
Cheers mates! -
08 Januari 2015 - 14:22
Marleen:
Hi Hannie en Waldo, heerlijk al die mooie reisverhalen. Blijf genieten..............doe ik dat van jullie verhalen XXX -
08 Januari 2015 - 18:04
Kornelis:
Er schuilt een groot literator in de schrijver van deze prachtige reisverhalen. Straks, als jullie ooit weer thuis komen, bundelen en uitgeven die hap. Hoef je nooit meer te werken.
Bedankt voor jullie verhalen.
En Hannie... 't kan toch niet erger geweest zijn dan in Turkije, met dat schapenvlees?
-
08 Januari 2015 - 23:09
Tijs:
Mooie verhalen, mooi leven. Dank. Geniet van de zomerblues (hier hebben de fietsers last van druilerigheid en winterblues). gr Tijs -
12 Januari 2015 - 23:34
Louti:
Lieve mamapapa!
Wat zijn jullie lekker op reis zeg! Eerste vinkje kan ook al gezet worden: touren met een scooter. Jammer van het weer, maar jullie begonnen ondertussen al zó bruin te worden dat even rust van de zon ook wel goed is.
Wat mega bijzonder wat jullie allemaal aan het doen zijn, wat een vrijheid ook.
Ik denk aan jullie, tot snel en liefs! X -
13 Januari 2015 - 09:09
Peter Heslenfeld:
Wat een belevenissen zeg. Om jaloers te worden. Ik geniet van jullie verhalen. Ondertussen pas ik op het fort in Rijswijk, als vervanger van commandant Broeksma.
Heel veel plezier nog en doe mijn groetjes aan de kangoeroes.
Groet, Peter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
