Mekongdelta en Cambodja
23 Februari 2015 | Cambodja, Kratié
De Mekongdelta beslaat 40.000 vierkante km (NL 47.000) en er wonen 19 van de 90 miljoen Vietnamezen. Dichtbevolkt dus en overal watergerelateerde bedrijvigheid. Onze trip in de delta is drie dagen met twee overnachtingen. De eerste dag is het nog niet helemaal ons ding. Het kokossnoepfabriekje op Een eiland is leuk, maar een tragisch dieptepunt is het met vijf toeristen in een karretje achter een schonkig paard over de dorpsstraat heen en weer gereden worden. Als we geweten hadden dat we na een kwartier weer op het punt van vertrek zouden arriveren, waren we niet ingestapt. Op de vrije avonden in de overnachtingsplaatsen hebben we het echter prima naar ons zin. We lopen over de (bloemen)markt, eten local food, gaan naar de kapper. Ook is de tweede dag een stuk prettiger: mooiere omgeving en de eendagsvliegen uit het gezelschap zijn terug naar Ho Chi Minh City. We bezoeken een drijvende (groothandels)markt, een werkplaats waar mie gemaakt wordt, een fruitboomgaard en een berg met een grottentempel.
De derde dag staat in het teken van de grensovergang naar Cambodja. Wij hebben geopteerd voor de goedkopere "slow boat to PP" (letterlijke en volledige tekst op ons handgeschreven 'ticket', een post-it). We hebben later begrepen dat we in Cambodja toch ook een stuk met de bus moeten, maar de schattingen variëren van drie kwartier tot anderhalf uur. Een Duits stel heeft bij een minder bonafide travel agent bijbetaald voor de fast boat (wellicht zelfs een draagvleugelboot?!). De verwarring is compleet en hilarisch is het om in de discussie 37 keer fast boat op z'n Duits te horen uitspreken. Tijd voor een nieuwe film: "Das fast Boot".
Met een paar kleine bootjes worden we eerst naar de grens gevaren. Van onze bagage geen spoor, maar dat komt allemaal goed wordt er gezegd. De douanepost is sereen: tempeltjes, bomen met fluitende vogels, bankjes in de schaduw. We wachten geduldig tot Police Lieutenant Chork Sopheak onze visa heeft gestempeld en ondertekend. Door bijkomende administratie- en afrondingskosten van hem en onze reisleider hebben wij geen geld meer om water te kopen...
En dan de ontknoping van "Das fast Boot": IDEREEN gaat nu verder op de grotere (slow) boot die miraculeus is opgedoemd. Helemaal naar Phnom Penh (PP), precies zoals wij wilden. En ook is onze bagage aan boord...
Op de Cambodjaanse oevers van de Mekong veel minder bedrijvigheid dan in Vietnam. Af en toe een tempel, runderen die in de rivier gewassen worden. Een aantal uren varen we over de brede rivier, veel gelegenheid voor gesprekken met andere reizenden.
Hannie ziet als eerste Phnom Penh opdoemen uit de nevel, met de exotische contouren van het koninklijk paleis. Na aanmeren trekken we een paar honderdduizend Riel, maar ook dollars. Alles blijkt in Cambodja in US dollars te gaan en meteen maar in hele of soms halve, waardoor het in Vietnam echt goedkoper was. Een biertje 2 a 5 keer, om maar iets te noemen.
We bezoeken de killing fields van Choeung Ek, slechts 1 van de tientallen vernietigingskampen van de Rode Khmer. Indrukwekkend monument van gruwelijkheden van Holocaustachtige proporties: zoek en vervang 6 miljoen Joden door 3 miljoen Cambodjanen en Zyklon B door ijzeren staven, bijlen, schoffels, hamers en een boom om kinderen voor de ogen van hun moeders tegen kapot te slaan. Een audioguide (in het Nederlands!) leidt ons over het terrein, waar bij de eigenlijke massagraven kledingstukken en botten uit de grond steken.
De boodschap is ons volkomen duidelijk en we slaan het aanvullende museum even over en bezoeken het koninklijk paleis.
Even pauze op Koh Rong Samloem, een ondanks enige ontwikkeling nog steeds paradijselijk eiland! Maar liefst vier nachten bivakkeren we in een bungalowtje met zeezicht. We ontmoeten meerdere reizigers die we eerder in Vietnam gezien hebben. Ons favoriete strand is Lazy Beach. Need I say more? Gemiddeld 15 mensen op ruim een km hagelwit zand. Lezen, wandelen, apen en vogels kijken (neushoornvogels, bijeneters, witbuikzeearend en zo...), eten en drinken op fantastische terrassen, zonnen en zwemmen. Dat laatste doet Hannie helaas met haar iPhone nog in haar bikini gestoken. Na vijf dagen drogen in een zakje met rijst is het apparaat nog niet echt uit z'n coma ontwaakt.
Op de ochtend van vertrek van ons heerlijke eiland wil het shuttlebootje van ons resort niet starten. Wij zetten onze hybride tassen in de rugzakstand en lopen naar de centrale pier. Alwaar de speed ferry vandaag NIET zal verschijnen wegens een mankement. Dat hebben wij weer. Met een slow boat komen we later dan gepland en in een andere haven aan. De directe bussen naar Siem Reap zijn al vertrokken dan wel de komende dagen volgeboekt wegens Chinees Nieuwjaar. Na even dubben hakken we de knoop door: we gaan vliegen! Helaas is 8 minuten eerder het boekingssysteem uitgeschakeld voor de vlucht van vanmiddag (gebeurt automatisch drie uur voor vertrek van het vliegtuig). Uitsluitend op het vliegveld zouden nog tickets gekocht kunnen worden, maar dan moeten we wel opschieten. De enige tuktuk die ons voor een redelijk bedrag wil meenemen heeft duidelijk beknibbeld op onderhoud. Het voertuig ziet er uit alsof het op een mijn is gereden (niet onwaarschijnlijk in Cambodja) en er moet een jerrycan water mee om onderweg het koelsysteem bij te vullen. Toch zijn we op tijd op het schattige vliegveldje van Sihanoukville (2 vluchten per dag van Cambodia Angkor Air). Aardige man schrijft onze tickets uit, lieve stewardess begeleidt ons bij het inchecken, de cash machine doet het en wifi werkt! We boeken een hostel in Siem Reap en lopen daar een paar uur later naar binnen in plaats van na een etmaal en twee busritten (via Phnom Penh). Wel effe lekker!
Siem Reap bezoeken we natuurlijk voor de Angkor Wat, "het grootste religieuze complex ter wereld". Maar eerst gaan we fietsen door de dorpen langs het riviertje. Huizen op palen, veel armoe en het is opvallend vies. We komen bij het Tonle Sap-meer, een enorm water catchment voor de Mekongrivier. Het meer wordt in de regentijd 5 keer zo groot. Met verbazing kijken we naar de honderden, zo niet duizenden Chinezen die zich naar de armada rondvaartboten begeven om naar de drijvende dorpen te varen. Wij nemen maar een kokosnoot met een rietje en fietsen terug door de rijstvelden. Kapokbomen, cirkelende openbill storks, een gebed uit een tempel.
Hannie trakteert op een dagje vogelen in het Ang Trapeng Thmor reserve! We worden als het nog donker is opgehaald met een vette Lexus 4WD. In de buurt van het waterreservoir voor bevloeiing (aangelegd door dwangarbeiders in de Pol Pot-tijd) snel het veld in om nog de uiterst zeldzame Sarus-kraanvogel te spotten. We zien er zowaar VIER, met hun rode koppen voortschrijdend! Uiteindelijk zien we die dag ruim 50 soorten vogels. Ik zal hier niet in jaloersmakend detail treden, maar voor liefhebbers is de scorelijst op aanvraag beschikbaar. Een geweldige dag! Deed ons aan Kameroen denken, inclusief de brandende hitte in het veld.
En dan de tempels van Angkor. Na een aantal fietsen zonder versnelling, maar met een lullig mandje voorop, hebben we nu mountainbikes gehuurd. Voor dag en dauw naar het enorme tempelcomplex. Toegangskaart met pasfoto er op en op naar Angkor Wat. Men is in blijde verwachting van de zonsopgang. Enkele aanwezigen mediteren, het gros heeft een camera in de aanslag. De zonsopgang gaan als een nachtkaars uit achter een dikke wolk. Wij ontbijten als de meeste zonsopgangers verder trekken. Daardoor is het relatief rustig als wij de tempel ingaan. Ook als we daarna naar Ta Prom, de door bomen en hun wortels overwoekerde ruïne (uit Tombraider) fietsen, is het wel druk maar niet te. Mooi en sfeervol!
Op het heetst van de dag houden we lunchpauze. Daarna via de rustige oostpoort Angkor Thom in, naar Bayon, de tempel met de gezichten. We fietsen het complex blijkbaar van de goede kant aan, want we kunnen zelfs foto's maken waar niemand op staat. Binnen in het complex is het andere koek! Het wemelt er van de toeristen, voornamelijk Chinezen, die oprukken in cohorten van minstens 50 exemplaren. Ze hebben de onbedwingbare neiging ELKAAR voor ieder object te fotograferen, het liefst in van die originele poses (alsof ze een boeddhabeeld optillen of een scheve pilaar tegenhouden, bijvoorbeeld). Hierdoor is het voor bezoekers uit andere culturen bijkans onmogelijk een Chineesloze foto te maken. De verzengende hitte draagt niet bij aan ons relativeringsvermogen ten aanzien van de op zich prachtige, maar overbevolkte apenrots.
Verder fietsend komen we langs twee kleinere, goed gerestaureerde en rustige tempels, waar het goed toeven is. Daarna hadden we bedacht ons op een gunstig punt voor de zonsondergang te posteren. Maar reeds om half vijf is het daar mutjevol met tuktuks en busjes, waarvan de inzittenden strategische posities hebben ingenomen. Dit gaan we niet trekken en we gaan weer naar Angkor Wat, nu in avondlicht.
We fietsen terug en zien een tuktuk met een knipperende lichtreclame "PIZZA" en een ingebouwde houtoven. Tuktuk-pizza, een innovatie die klanten verdient. De uitvinder heeft in een hotel pizza's leren bakken en informeert bij ons naar verbeterpunten voor zijn product. Ondertussen passeert ons een ononderbroken file van terugkerende zonsondergangers.
Angkor is natuurlijk een indrukwekkend monument van het Khmer Empire en een must-see. Voor ons doet de ontzagwekkende toestroom van toeristen echter wel het een en ander af aan het magische van het complex. Het heeft niet de impact van Machu Picchu.
De volgende dag met de bus via een noordelijke route naar de Mekongrivier, over een rustige en het laatste stuk gloednieuwe weg. Ook de brug over de rivier is nieuw, maar de weg naar het zuiden langs het water is nog under construction. Al met al weer bijna een dag reizen. In Kratie gaan we proberen zeldzame zoetwaterdolfijnen te zien. En wellicht gaan we nog Laos in. Maar vooral gaan we een haalbaar plan trekken voor de resterende dagen tot onze vlucht Bangkok-Dubai op 4 maart.
De derde dag staat in het teken van de grensovergang naar Cambodja. Wij hebben geopteerd voor de goedkopere "slow boat to PP" (letterlijke en volledige tekst op ons handgeschreven 'ticket', een post-it). We hebben later begrepen dat we in Cambodja toch ook een stuk met de bus moeten, maar de schattingen variëren van drie kwartier tot anderhalf uur. Een Duits stel heeft bij een minder bonafide travel agent bijbetaald voor de fast boat (wellicht zelfs een draagvleugelboot?!). De verwarring is compleet en hilarisch is het om in de discussie 37 keer fast boat op z'n Duits te horen uitspreken. Tijd voor een nieuwe film: "Das fast Boot".
Met een paar kleine bootjes worden we eerst naar de grens gevaren. Van onze bagage geen spoor, maar dat komt allemaal goed wordt er gezegd. De douanepost is sereen: tempeltjes, bomen met fluitende vogels, bankjes in de schaduw. We wachten geduldig tot Police Lieutenant Chork Sopheak onze visa heeft gestempeld en ondertekend. Door bijkomende administratie- en afrondingskosten van hem en onze reisleider hebben wij geen geld meer om water te kopen...
En dan de ontknoping van "Das fast Boot": IDEREEN gaat nu verder op de grotere (slow) boot die miraculeus is opgedoemd. Helemaal naar Phnom Penh (PP), precies zoals wij wilden. En ook is onze bagage aan boord...
Op de Cambodjaanse oevers van de Mekong veel minder bedrijvigheid dan in Vietnam. Af en toe een tempel, runderen die in de rivier gewassen worden. Een aantal uren varen we over de brede rivier, veel gelegenheid voor gesprekken met andere reizenden.
Hannie ziet als eerste Phnom Penh opdoemen uit de nevel, met de exotische contouren van het koninklijk paleis. Na aanmeren trekken we een paar honderdduizend Riel, maar ook dollars. Alles blijkt in Cambodja in US dollars te gaan en meteen maar in hele of soms halve, waardoor het in Vietnam echt goedkoper was. Een biertje 2 a 5 keer, om maar iets te noemen.
We bezoeken de killing fields van Choeung Ek, slechts 1 van de tientallen vernietigingskampen van de Rode Khmer. Indrukwekkend monument van gruwelijkheden van Holocaustachtige proporties: zoek en vervang 6 miljoen Joden door 3 miljoen Cambodjanen en Zyklon B door ijzeren staven, bijlen, schoffels, hamers en een boom om kinderen voor de ogen van hun moeders tegen kapot te slaan. Een audioguide (in het Nederlands!) leidt ons over het terrein, waar bij de eigenlijke massagraven kledingstukken en botten uit de grond steken.
De boodschap is ons volkomen duidelijk en we slaan het aanvullende museum even over en bezoeken het koninklijk paleis.
Even pauze op Koh Rong Samloem, een ondanks enige ontwikkeling nog steeds paradijselijk eiland! Maar liefst vier nachten bivakkeren we in een bungalowtje met zeezicht. We ontmoeten meerdere reizigers die we eerder in Vietnam gezien hebben. Ons favoriete strand is Lazy Beach. Need I say more? Gemiddeld 15 mensen op ruim een km hagelwit zand. Lezen, wandelen, apen en vogels kijken (neushoornvogels, bijeneters, witbuikzeearend en zo...), eten en drinken op fantastische terrassen, zonnen en zwemmen. Dat laatste doet Hannie helaas met haar iPhone nog in haar bikini gestoken. Na vijf dagen drogen in een zakje met rijst is het apparaat nog niet echt uit z'n coma ontwaakt.
Op de ochtend van vertrek van ons heerlijke eiland wil het shuttlebootje van ons resort niet starten. Wij zetten onze hybride tassen in de rugzakstand en lopen naar de centrale pier. Alwaar de speed ferry vandaag NIET zal verschijnen wegens een mankement. Dat hebben wij weer. Met een slow boat komen we later dan gepland en in een andere haven aan. De directe bussen naar Siem Reap zijn al vertrokken dan wel de komende dagen volgeboekt wegens Chinees Nieuwjaar. Na even dubben hakken we de knoop door: we gaan vliegen! Helaas is 8 minuten eerder het boekingssysteem uitgeschakeld voor de vlucht van vanmiddag (gebeurt automatisch drie uur voor vertrek van het vliegtuig). Uitsluitend op het vliegveld zouden nog tickets gekocht kunnen worden, maar dan moeten we wel opschieten. De enige tuktuk die ons voor een redelijk bedrag wil meenemen heeft duidelijk beknibbeld op onderhoud. Het voertuig ziet er uit alsof het op een mijn is gereden (niet onwaarschijnlijk in Cambodja) en er moet een jerrycan water mee om onderweg het koelsysteem bij te vullen. Toch zijn we op tijd op het schattige vliegveldje van Sihanoukville (2 vluchten per dag van Cambodia Angkor Air). Aardige man schrijft onze tickets uit, lieve stewardess begeleidt ons bij het inchecken, de cash machine doet het en wifi werkt! We boeken een hostel in Siem Reap en lopen daar een paar uur later naar binnen in plaats van na een etmaal en twee busritten (via Phnom Penh). Wel effe lekker!
Siem Reap bezoeken we natuurlijk voor de Angkor Wat, "het grootste religieuze complex ter wereld". Maar eerst gaan we fietsen door de dorpen langs het riviertje. Huizen op palen, veel armoe en het is opvallend vies. We komen bij het Tonle Sap-meer, een enorm water catchment voor de Mekongrivier. Het meer wordt in de regentijd 5 keer zo groot. Met verbazing kijken we naar de honderden, zo niet duizenden Chinezen die zich naar de armada rondvaartboten begeven om naar de drijvende dorpen te varen. Wij nemen maar een kokosnoot met een rietje en fietsen terug door de rijstvelden. Kapokbomen, cirkelende openbill storks, een gebed uit een tempel.
Hannie trakteert op een dagje vogelen in het Ang Trapeng Thmor reserve! We worden als het nog donker is opgehaald met een vette Lexus 4WD. In de buurt van het waterreservoir voor bevloeiing (aangelegd door dwangarbeiders in de Pol Pot-tijd) snel het veld in om nog de uiterst zeldzame Sarus-kraanvogel te spotten. We zien er zowaar VIER, met hun rode koppen voortschrijdend! Uiteindelijk zien we die dag ruim 50 soorten vogels. Ik zal hier niet in jaloersmakend detail treden, maar voor liefhebbers is de scorelijst op aanvraag beschikbaar. Een geweldige dag! Deed ons aan Kameroen denken, inclusief de brandende hitte in het veld.
En dan de tempels van Angkor. Na een aantal fietsen zonder versnelling, maar met een lullig mandje voorop, hebben we nu mountainbikes gehuurd. Voor dag en dauw naar het enorme tempelcomplex. Toegangskaart met pasfoto er op en op naar Angkor Wat. Men is in blijde verwachting van de zonsopgang. Enkele aanwezigen mediteren, het gros heeft een camera in de aanslag. De zonsopgang gaan als een nachtkaars uit achter een dikke wolk. Wij ontbijten als de meeste zonsopgangers verder trekken. Daardoor is het relatief rustig als wij de tempel ingaan. Ook als we daarna naar Ta Prom, de door bomen en hun wortels overwoekerde ruïne (uit Tombraider) fietsen, is het wel druk maar niet te. Mooi en sfeervol!
Op het heetst van de dag houden we lunchpauze. Daarna via de rustige oostpoort Angkor Thom in, naar Bayon, de tempel met de gezichten. We fietsen het complex blijkbaar van de goede kant aan, want we kunnen zelfs foto's maken waar niemand op staat. Binnen in het complex is het andere koek! Het wemelt er van de toeristen, voornamelijk Chinezen, die oprukken in cohorten van minstens 50 exemplaren. Ze hebben de onbedwingbare neiging ELKAAR voor ieder object te fotograferen, het liefst in van die originele poses (alsof ze een boeddhabeeld optillen of een scheve pilaar tegenhouden, bijvoorbeeld). Hierdoor is het voor bezoekers uit andere culturen bijkans onmogelijk een Chineesloze foto te maken. De verzengende hitte draagt niet bij aan ons relativeringsvermogen ten aanzien van de op zich prachtige, maar overbevolkte apenrots.
Verder fietsend komen we langs twee kleinere, goed gerestaureerde en rustige tempels, waar het goed toeven is. Daarna hadden we bedacht ons op een gunstig punt voor de zonsondergang te posteren. Maar reeds om half vijf is het daar mutjevol met tuktuks en busjes, waarvan de inzittenden strategische posities hebben ingenomen. Dit gaan we niet trekken en we gaan weer naar Angkor Wat, nu in avondlicht.
We fietsen terug en zien een tuktuk met een knipperende lichtreclame "PIZZA" en een ingebouwde houtoven. Tuktuk-pizza, een innovatie die klanten verdient. De uitvinder heeft in een hotel pizza's leren bakken en informeert bij ons naar verbeterpunten voor zijn product. Ondertussen passeert ons een ononderbroken file van terugkerende zonsondergangers.
Angkor is natuurlijk een indrukwekkend monument van het Khmer Empire en een must-see. Voor ons doet de ontzagwekkende toestroom van toeristen echter wel het een en ander af aan het magische van het complex. Het heeft niet de impact van Machu Picchu.
De volgende dag met de bus via een noordelijke route naar de Mekongrivier, over een rustige en het laatste stuk gloednieuwe weg. Ook de brug over de rivier is nieuw, maar de weg naar het zuiden langs het water is nog under construction. Al met al weer bijna een dag reizen. In Kratie gaan we proberen zeldzame zoetwaterdolfijnen te zien. En wellicht gaan we nog Laos in. Maar vooral gaan we een haalbaar plan trekken voor de resterende dagen tot onze vlucht Bangkok-Dubai op 4 maart.
-
25 Februari 2015 - 09:15
Alice:
Lieve Waldo en Hannie,
Geweldig jullie verhaal te lezen. Wat een prachtige reis, ondanks alle Chinezen --die ook ronddrommen in Oxford, maar iets minder in prachtig onbewolkt maar ijzig koud Yorkshire waar ik nu ben.. Moest aan jullie tempelreis denken bij de prachtige abdij-ruine van Whitby, uit de 8e eeuw. Geen toerist die in de loeiende Noordzee vrieswind naar boven klom. Deze Broeksma dus natuurlijk wel. Goede reis nog!! Alice xxx -
25 Februari 2015 - 09:49
Grace:
Maak ons gek! plaats die vogellijst :) Wat jullie zo al noemen is prachtig dus dat dagje vogelen zal ook wel gekmakend zijn ;)
Wat een superverslag weer en hoe cool een pizzatuktuk!!
-
25 Februari 2015 - 12:49
Marjorie:
In 1 woord: geweldig!!! Ga zo door... ben nu al benieuwd naar het volgende verslag uit weer een andere cultuur ;-)) -
25 Februari 2015 - 14:49
Lucienne:
Wauw!! Wat een avonturen hebben jullie weer beleeft en wat een geweldig verhaal, heerlijk om zo mee te reizen!!
En wat een mazzel… de Elfstedentocht is weer NIET doorgegaan, zal je net zien als je een winter niet in Nederland bent…. En ehh oh ja, het schaatsseizoen zit er ook alweer op, onze schaatsen kunnen bij die van jullie…. in het vet. Op naar de LENTE, weer lekker op de racefiets met een vrolijk ogend maar nog niet zo sterk zonnetje. Ondanks de redelijk winterse uitrusting is het toch wel koud met zo’n 6 graden dus na zo’n 50 km fietsen is de conclusie; dat hele rondje ringvaart bewaren we voor later in het seizoen. Voor de beeldvorming ’s nachts is het nog steeds rond of net iets boven het vriespunt. Maar wij treuren niet want de temperaturen gaan klimmen en het mooie is dat de natuur ontwaakt, prachtig gewoon! De vogels hebben er ook al weer zin in…. zijn heel druk in de weer met elkaar en de natuur! Natuurlijk niet zulke bijzondere vogels als jullie onderweg zien maar ja, wij zijn trots op die gewone ‘huis tuin en keuken’ vogels in Nederland. Oké verder valt er toch niet zo veel te vertellen, dat laat ik graag aan jullie over. Op naar de warmte in Dubai, pff jaloersmakend!
Dank voor het beeldende verhaal, veel PLEZIER en vooral GENIETEN.
Groetjes,
Lucienne
-
26 Februari 2015 - 08:44
Ingvild:
Wat leuk dit allemaal weer te lezen! Vanuit de koele, rustige NL trein. Ook fijn! Ik ben in afwachting sleutel nieuwe huis en heb veel zin in nestje bouwen. Geen eieren gepland verder. En dus komend voorjaar biertje op strand! Geniet nog lekker et a bientot! Ingvild
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley