Hong Kong, Guangzhou, Guilin, Yangshuo en Nanning
23 Januari 2015 | China, Nanning
Op de vlucht van Santiago naar Sydney een opmerkelijk bericht van de androgiene steward: vanwege een defect aan de koelinstallatie heeft de health officer van Qantas onze maaltijd voor menselijke consumptie afgekeurd. Geen punt: van de voucher die we ter compensatie krijgen kunnen we op het vliegveld van Hong Kong vorstelijk dineren. Met de bus naar Kowloon, een flink eind karren. Wat een gigantische stad! De straat van ons hotel is nog tamelijk luxe, maar New China Yan Yan Guest House is in kolom E van een torenflat, te bereiken via een scharrig soort markt vol Indiase verkopers van nephorloges en -tassen. En anders zijn ze wel kleermaker. Van een Francofone Afrikaan krijgen we de sleutel van ons kamertje op de 12e verdieping. Douche in het WCtje (de "private bathroom") en een dunne matras op een plank. Even slikken, maar de locatie is heel goed, vlak bij de veerboten naar Hong Kong Island. Geweldige skyline! Iedere avond om 8 uur vanaf gebouwen in Hong Kong en Kowloon een gecoördineerde lasershow op muziek. Bekend van Wie is de mol?, best aardig, maar haalt het niet bij het vuurwerk op Paaseiland (ahum)... We kijken vanaf de 55e verdieping van het financial centre over de stad en de baai uit, gaan met een te toeristische oude tram de steile Peak op, dalen te voet af naar het voormalige vissersplaatsje Aberdeen, gaan daar naar de kapper (ook hier een beroep dat homo's aantrekt) en zien er tussen de torenflats de laatste traditionele vissersboten. We eten eend in het gelauwerde restaurantje Yat Lok, nemen de langste roltrap ter wereld, lopen over de walk of fame van de Chinese filmindustrie met het standbeeld van Bruce Lee. Van die dingen. Indrukwekkende stad, met veel aandacht voor de waterhuishouding: de steile hellingen zijn per sector geregistreerd, vaak versterkt en wateren af op betonnen goten.
Een treinkaartje naar China kopen is bij de prima georganiseerde China Travel Service een makkie. Op het treinstation door de douane. Moderne trein die ons in twee uur door de New Territories over de grens naar Guangzhou brengt. Gek, die aparte status van het in 1997 aan China teruggegeven Hong Kong, waar men links rijdt en waar andere rechten gelden dan in China mainland (waaraan getornd wordt met de recente protesten als gevolg).
In Guangzhou wordt bij het scannen van onze bagage de mandarijn in Hannie's tas ontdekt. De verboden vrucht wordt in beslag genomen, waarvan schriftelijk kond gedaan wordt.
Onze hotelkamer, te bereiken door de keuken van het aanpalende restaurantje, heeft een hurktoilet, met een emmer water door te spoelen. Maar het is een leuke levendige buurt in deze gigantische stad van bijna 13 miljoen inwoners. We hebben moeite om wegwijs te worden. De kaartjes in de digitale Lonely Planet zijn onleesbaar klein en in het e-pub format niet te vergroten. Verder zijn alle opschriften in het Chinees en spreekt niemand Engels, noch legt enige fantasie aan de dag om mijn gebarentaal te interpreteren. We zijn een halve dag bezig om te bepalen waar we zijn en waar de bezienswaardigheden die we willen bezoeken zich bevinden. Gelukkig is het hotel tegenover een metrostation, zodat we vrij makkelijk de grote afstanden kunnen overbruggen. En wat zijn er veel Chinezen in China! Onafzienbare drommen bewegen zich door de lange metrogangen. Op elk station hetzelfde beeld, en er gaan overal evenveel mensen heen als terug, zodat de bron van de Chinezenproductie niet te lokaliseren is. Onder de grond is een volledige tweede wereld, met winkels en al. Af en toe komen we als mollen knipperend tegen het licht boven de grond, om weer niemand te vinden die ons de weg kan wijzen. Maar de volgende dag zijn we al enigszins gewend en we besluiten nog een nacht te blijven. Ontbijt bij een stalletje op straat, geroutineerd de metro in en op weg naar plekken die we op de plattegrond hebben weten te traceren. Het koloniale Shamian Island bijvoorbeeld, Europese handelspost, nu een oase van rust met veel ambassades. Aanstaande bruidsparen laten zich in vol ornaat in het park fotograferen voor op de uitnodiging voor hun huwelijk, dat soms pas maanden later plaats vindt. Visagisten, kappers, kleedsters, alles is aanwezig! We tellen tientallen a.s. bruidsparen.
Een geweldige ervaring is eten in een goed Kantonees restaurant, waar de menukaart uitsluitend Chinese tekens bevat. Ober met een net iets ruimere Engelse vocabulaire dan "Hello!" helpt ons met de bestelling. Er is in de grote zaal 1 andere Europeaan, met een tas van Dille & Kamille...
In de spits gaan we met onze tassen, daypacks en een zak bapao's de metro in. Miljoenen Chinezen dringen om het hardst voor. Het is puur overleven, maar op het busstation blijken alleen onze bapao's blijvend geplet. Bus naar Guilin, 7 uur rijden. Chinezen rochelen gelukkig nog uitsluitend (maar wel met verve) op straat, maar mijn achterbuurman in de bus niest hard en vochtig in mijn nek.
In Guilin ( 860.000 inwoners) is de menselijke maat terug. Weinig wolkenkrabbers, ook oudere gebouwen, een duidelijk centrum. Meren met pagodes, groepen bewoners die met elkaar traditionele dansen uitvoeren, uitsluitend Chinese toeristen. En natuurlijk de omgeving: de steile bulten van het karstgebergte. Jaarlijks bezoeken 18 miljoen (!) mensen Guilin en omgeving, maar het is nu laagseizoen. Daardoor zitten wij voor weinig in een voor ons ongekend luxe kamer. De volgende dag met een boot over de Li-rivier tussen de karstbergen door. Het is koud (12 graden) en met handschoenen, truien en jassen aan staan we aan dek.
Wij blijven een aantal dagen in het eindpunt Yangshuo (pop. 350.000). Hier is helemaal geen hoogbouw en is het platteland om de hoek. Een nacht slapen we in een hotel op de keiharde onderste helft van een boxspring of zo. Als vervolgens de verhuurde fietsen blijkbaar sinds de Culturele Revolutie geen onderhoud meer hebben genoten en de hotelvrouw alleen maar kan giechelen, verkassen we naar de prima Japanse kamer van een hotel verderop. Ook nog voor hetzelfde geld.
We zijn op de helft van onze reis!
We fietsen twee dagen heerlijk door het gebied. Overal het schitterende karstgebergte om ons heen. Vanaf een brug zien we een visser met zijn aalscholvers naar vis speuren. Een niet-toeristische "show" van het met aalscholvers vis vangen!
We laten ons met een bamboevlot over de rivier zetten. Een armada vlotten ligt werkloos te wachten op het hoogseizoen.
We zien veel noeste arbeid op het land. Ook vrouwen bewerken weerbarstige klei en sjouwen zware vrachten. Daardoor veel oude mensen die zo krom als een hoepel over straat schuifelen. En overal wordt gebouwd! Hele families bouwen letterlijk aan hun toekomst, veelal met de hand. Ook in de wegenbouw geen zwaar materieel.
Vanochtend was het buiten 10 en in de bus naar Nanning 14 graden. Blijkbaar deed behalve het mechanisme van de helft van de stoelen ook de verwarming het niet. Nu geen viskwekerijen, in plastic verpakte kumquatsbomen en groenten langs de weg, maar onafzienbare velden suikerriet. Hijskranen en torenflats kondigen Nanning aan, een stad met "slechts" 7,1 miljoen inwoners. Fijn hostel op een goede plek. Na lang zoeken vinden we een boekhandel met een plattegrond van de stad, helaas weer een soort artist's impression. En na wederom zoeken en vragen: Xu Courtyard, waar we in een van de kamertjes een uitstekende maaltijd krijgen. Daarna over de drukke night market, waar heel Nanning lijkt te lopen en zitten eten. Wij zijn de enige niet-Aziaten en een paar jongeren oefenen hun Engels op ons.
Morgen naar het Provincial Museum en met de nachttrein naar Hanoi.
We hebben nu natuurlijk maar met een klein stukje China kennis gemaakt (ik zelf was in de WNF-tijd wel al eens in Beijing en bij de Chinese muur geweest), maar we vonden het zeer de moeite waard. Opvallend:
- groot contrast stad-platteland
- traditioneel China maakt in moordend tempo plaats voor het moderne
- enorme steden met gigantische mensenmassa's; individuen, lees vrouwen, onderscheiden zich in hun kledingstijl: hippe schoenen, kanten rokjes, hoge laarzen, etc. En iedereen heeft een smartphone.
- niet gemakkelijk om je weg te vinden
- maar we hebben ons overal veilig gevoeld.
Een treinkaartje naar China kopen is bij de prima georganiseerde China Travel Service een makkie. Op het treinstation door de douane. Moderne trein die ons in twee uur door de New Territories over de grens naar Guangzhou brengt. Gek, die aparte status van het in 1997 aan China teruggegeven Hong Kong, waar men links rijdt en waar andere rechten gelden dan in China mainland (waaraan getornd wordt met de recente protesten als gevolg).
In Guangzhou wordt bij het scannen van onze bagage de mandarijn in Hannie's tas ontdekt. De verboden vrucht wordt in beslag genomen, waarvan schriftelijk kond gedaan wordt.
Onze hotelkamer, te bereiken door de keuken van het aanpalende restaurantje, heeft een hurktoilet, met een emmer water door te spoelen. Maar het is een leuke levendige buurt in deze gigantische stad van bijna 13 miljoen inwoners. We hebben moeite om wegwijs te worden. De kaartjes in de digitale Lonely Planet zijn onleesbaar klein en in het e-pub format niet te vergroten. Verder zijn alle opschriften in het Chinees en spreekt niemand Engels, noch legt enige fantasie aan de dag om mijn gebarentaal te interpreteren. We zijn een halve dag bezig om te bepalen waar we zijn en waar de bezienswaardigheden die we willen bezoeken zich bevinden. Gelukkig is het hotel tegenover een metrostation, zodat we vrij makkelijk de grote afstanden kunnen overbruggen. En wat zijn er veel Chinezen in China! Onafzienbare drommen bewegen zich door de lange metrogangen. Op elk station hetzelfde beeld, en er gaan overal evenveel mensen heen als terug, zodat de bron van de Chinezenproductie niet te lokaliseren is. Onder de grond is een volledige tweede wereld, met winkels en al. Af en toe komen we als mollen knipperend tegen het licht boven de grond, om weer niemand te vinden die ons de weg kan wijzen. Maar de volgende dag zijn we al enigszins gewend en we besluiten nog een nacht te blijven. Ontbijt bij een stalletje op straat, geroutineerd de metro in en op weg naar plekken die we op de plattegrond hebben weten te traceren. Het koloniale Shamian Island bijvoorbeeld, Europese handelspost, nu een oase van rust met veel ambassades. Aanstaande bruidsparen laten zich in vol ornaat in het park fotograferen voor op de uitnodiging voor hun huwelijk, dat soms pas maanden later plaats vindt. Visagisten, kappers, kleedsters, alles is aanwezig! We tellen tientallen a.s. bruidsparen.
Een geweldige ervaring is eten in een goed Kantonees restaurant, waar de menukaart uitsluitend Chinese tekens bevat. Ober met een net iets ruimere Engelse vocabulaire dan "Hello!" helpt ons met de bestelling. Er is in de grote zaal 1 andere Europeaan, met een tas van Dille & Kamille...
In de spits gaan we met onze tassen, daypacks en een zak bapao's de metro in. Miljoenen Chinezen dringen om het hardst voor. Het is puur overleven, maar op het busstation blijken alleen onze bapao's blijvend geplet. Bus naar Guilin, 7 uur rijden. Chinezen rochelen gelukkig nog uitsluitend (maar wel met verve) op straat, maar mijn achterbuurman in de bus niest hard en vochtig in mijn nek.
In Guilin ( 860.000 inwoners) is de menselijke maat terug. Weinig wolkenkrabbers, ook oudere gebouwen, een duidelijk centrum. Meren met pagodes, groepen bewoners die met elkaar traditionele dansen uitvoeren, uitsluitend Chinese toeristen. En natuurlijk de omgeving: de steile bulten van het karstgebergte. Jaarlijks bezoeken 18 miljoen (!) mensen Guilin en omgeving, maar het is nu laagseizoen. Daardoor zitten wij voor weinig in een voor ons ongekend luxe kamer. De volgende dag met een boot over de Li-rivier tussen de karstbergen door. Het is koud (12 graden) en met handschoenen, truien en jassen aan staan we aan dek.
Wij blijven een aantal dagen in het eindpunt Yangshuo (pop. 350.000). Hier is helemaal geen hoogbouw en is het platteland om de hoek. Een nacht slapen we in een hotel op de keiharde onderste helft van een boxspring of zo. Als vervolgens de verhuurde fietsen blijkbaar sinds de Culturele Revolutie geen onderhoud meer hebben genoten en de hotelvrouw alleen maar kan giechelen, verkassen we naar de prima Japanse kamer van een hotel verderop. Ook nog voor hetzelfde geld.
We zijn op de helft van onze reis!
We fietsen twee dagen heerlijk door het gebied. Overal het schitterende karstgebergte om ons heen. Vanaf een brug zien we een visser met zijn aalscholvers naar vis speuren. Een niet-toeristische "show" van het met aalscholvers vis vangen!
We laten ons met een bamboevlot over de rivier zetten. Een armada vlotten ligt werkloos te wachten op het hoogseizoen.
We zien veel noeste arbeid op het land. Ook vrouwen bewerken weerbarstige klei en sjouwen zware vrachten. Daardoor veel oude mensen die zo krom als een hoepel over straat schuifelen. En overal wordt gebouwd! Hele families bouwen letterlijk aan hun toekomst, veelal met de hand. Ook in de wegenbouw geen zwaar materieel.
Vanochtend was het buiten 10 en in de bus naar Nanning 14 graden. Blijkbaar deed behalve het mechanisme van de helft van de stoelen ook de verwarming het niet. Nu geen viskwekerijen, in plastic verpakte kumquatsbomen en groenten langs de weg, maar onafzienbare velden suikerriet. Hijskranen en torenflats kondigen Nanning aan, een stad met "slechts" 7,1 miljoen inwoners. Fijn hostel op een goede plek. Na lang zoeken vinden we een boekhandel met een plattegrond van de stad, helaas weer een soort artist's impression. En na wederom zoeken en vragen: Xu Courtyard, waar we in een van de kamertjes een uitstekende maaltijd krijgen. Daarna over de drukke night market, waar heel Nanning lijkt te lopen en zitten eten. Wij zijn de enige niet-Aziaten en een paar jongeren oefenen hun Engels op ons.
Morgen naar het Provincial Museum en met de nachttrein naar Hanoi.
We hebben nu natuurlijk maar met een klein stukje China kennis gemaakt (ik zelf was in de WNF-tijd wel al eens in Beijing en bij de Chinese muur geweest), maar we vonden het zeer de moeite waard. Opvallend:
- groot contrast stad-platteland
- traditioneel China maakt in moordend tempo plaats voor het moderne
- enorme steden met gigantische mensenmassa's; individuen, lees vrouwen, onderscheiden zich in hun kledingstijl: hippe schoenen, kanten rokjes, hoge laarzen, etc. En iedereen heeft een smartphone.
- niet gemakkelijk om je weg te vinden
- maar we hebben ons overal veilig gevoeld.
-
23 Januari 2015 - 22:43
Ingvild:
Wat leuk om jullie avonturen te lezen. Wat een overgang tussen al die landen. Ik ondertussen overgang gemaakt van Schotland naar NL. Dat was ook een heel avontuur. Stof genoeg voor bij een borrel! Xxx -
23 Januari 2015 - 22:57
Harold:
Wij lezen hier met veel plezier jullie avonturen! Wel knap om zelf door china te reizen, hoor. Ze spreken geen engels en je kunt ook de opschriften niet lezen...Een land in enorme ontwikkeling , heb ik een paar jaar geleden in Shanghai kunnen ervaren. En heel lekker eten. Even fietsen is ook geweldig als je de hele tijd afhankelijk bent van openbaar vervoer. Hier in Leiden ligt er nu ijs op de vijvers, maar het is maar voor even... Veel plezier verder!
Harold en Mariette
-
24 Januari 2015 - 02:21
Hannie:
Klopt helemaal, Harold en Mariette!!! Even wennen aan die massaliteit de omvang, de tweede wereld onder de grond. Zonder kaart in het Engels ben je nergens! Fietsen was heerlijk inderdaad! Veel liefs! W en H
PS als het goed is staan er nu meer foto's op de waarbenjijmu. Eindelijk voldoende Internet.
-
24 Januari 2015 - 20:35
Diane :
Jullie reisverhalen zijn een waar genot te lezen. Sprekend, beeldend en ook zeer vermakelijk:-)).
Ik zou graag aan de China beelden willen toevoegen dat de vrouwen zich ook weten te onderscheiden in verschillende kleuren huidskleur pantysokjes in hun kleine platte schoentjes- charmant vooral onder een rok:-).
Tja hoe gaan de grote verschillen in dit mega land zich ontwikkelen? Transitie naar nog meer smartphones en ondergrondse luxe werelden of zullen de benodigde edel metalen sneller dan verwacht uitgeput zijn? Een oplossing wordt er weldegelijk gevonden: in China of daarbuiten.
Plezier op de volgende bestemmming! En geniet van het avontuur van het reizen en het onverwachte op jullie reispad! Groet, Diane -
25 Januari 2015 - 21:18
Timo:
Na jullie China ervaring kunnen jullie je wellicht nog beter voorstellen hoe wij vorig jaar Tibet zagen verdwijnen in sneltreinvaart onder een stortvloed van hyperactieve Han Chinezen.
Ben erg benieuwd hoe jullie Vietnam ervaren. Kijk al uit naar het volgende verslag van jullie. Groeten, Marian en Timo -
25 Januari 2015 - 21:37
Peter Heslenfeld:
Wat een leuk verhaal over China. Wij gaan ook naar Guangzhou, Guilin en Yangshou. Dus ik wil graag meer weten. Ik hoor de verhalen graag en ik verheug me op jullie foto's. Heel goede reis. Groetjes, Peter -
25 Januari 2015 - 22:05
Frits En Els:
We genieten van jullie verhalen. En allemaal bestemmingen die we nog niet hebben gedaan. Er valt nog zo veel te zien! Hele goede reis, groet, Els -
26 Januari 2015 - 23:08
Rxxl:
Jahooreindeijkdereactieknopgevonden: wat fucking gaaf jullie wereldtournee en de zeer onderhoudende verslagen!! Gelijk gefrituurde cavia uitgeprobeerd, groot succes; nu nog skien tussen de palmbomen. Alle plezier daar ! gr Ron -
27 Januari 2015 - 10:24
Rob:
Lieve lieden,
Als je dit leest......
Wat is Michael Palin een prutser!!!!
GrRob&Mar -
27 Januari 2015 - 11:13
Aart:
Ja hoor. Al weer zo'n leuk verslag! -
28 Januari 2015 - 13:23
Grace:
Nou jaaaaaaaaaaaaa kom ik jullie zomaar in mijn spam tegen!!! we (groengroep) maakte ons al zorgen of alles wel goed ging...kuch...
ik ga even bijlezen ;) -
28 Januari 2015 - 13:51
Katja (Groengroep Leiden):
Hoi Hannie, wat leuk om jullie avonturen te lezen! Veel plezier nog en groetjes uit Leiden. -
31 Januari 2015 - 12:57
Tineke:
Lieve reizigers, wij zijn heel benieuwd waar jullie Waldo's verjaardag vierden! Wij vonden jullie beschrijving van jullie ervaringen in China totaal Hanoi erg interessant en zitten klaar voor nieuw nieuws! Geniet!!! T&E -
31 Januari 2015 - 12:59
Tineke:
('totaal' = 'titaan') -
31 Januari 2015 - 13:01
Tineke:
(Nee!!! 'totaan') -
31 Januari 2015 - 13:08
Tineke:
Dus jullie zitten nu in het uiterste noorden van Vietnam. Oerwoud? Leuke nieuwe vreemde dieren? Een gezellige miljoenenstad? Of eindeloze palmbomen en rijstvelden (toch ook mooi)? Heel anders dan China, neem ik aan. Ik schrijf uit het vuistje (want zou mijn vragen zelf moeten kunnen beantwoorden via het internet, maar daar heb ik even geen zin in. Hier is het zonnig en 5 tot 0 graden (dag-nacht). Soms sneeuw. Mooi helder en fris weertje. Jammer dat er niet geschaatst kan worden. Verfrissende mail dit voor jullie - haha, zal wel hot zijn daar. Lieve groeten! T&E -
01 Februari 2015 - 17:57
Kornelis:
Zestig minus één. Gefeliciteerd jonge God. Moge de eeuwige jeugd u beklijven. -
01 Februari 2015 - 23:13
Dodo:
Lieve Hannie en Waldo,
Wat een geweldige verhalen, wat een reis! heel veel plezier!!! XxDodo -
08 Februari 2015 - 18:13
Tineke:
Ik voel een nieuw verslag aankomen! Benieuwd!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
