Zoetwaterdolfijnen, 4000 eilanden en 33 tempels
03 Maart 2015 | Laos, Ban Phasak
In Kratie vroeg op om met een tuktuk naar de plek te gaan waar de zeldzame zoetwaterdolfijn Irrawaddy nog voorkomt. We hebben geen hoge pet op van deze toeristische attractie, maar het is geweldig! In een slanke boot de rivier op. We zijn vrijwel de enigen, de Mekong is weer prachtig, onze gondelier aardig (en gebruikt alleen de motor om wat grotere afstanden te overbruggen) en... we zien in totaal wel 10 dolfijnen. Spectaculair.
Meteen dezelfde dag met de bus naar Laos. Terug op onze schreden naar het noorden. Het laatste uur naar de grens gaat over de slechtste weg tot nu toe, door verlaten gebied. Het schemert al als we bij het "international checkpoint" aankomen. De bijrijder gaat zijn ding doen met de stapel verzamelde paspoorten en bankbiljetten. Tegen een zekere handling fee uiteraard. Twee Israëlische meisjes willen niet aan dit smeergeldcircus meedoen en gaan zelf hun visum regelen. De bus dreigt niet op ze te zullen wachten, maar het lukt ze om op tijd en goedkoper dan wij hun visum te bemachtigen. Een groep reizigers is net als wij op weg naar Si Phan Don ("4000 eilanden"), maar wij hebben 20 km noordelijker dan zij iets geboekt. De buschauffeur raadt ons echter aan met de groep uit te stappen, want naar onze bestemming schijnt geen boot meer te gaan. En het is gevaarlijk in het donker. Daar staan we dan in het donker langs de weg met 5 anderen, zonder geld en geen enkel idee waar we zijn. Voor de anderen is vervoer naar de haven bij hun reis inbegrepen. Wij schuiven geruisloos aan. In een onduidelijk dorp worden we uit het vrachtwagentje gegooid. Maar er is een dame die bootkaartjes verkoopt en geld wisselt. Ik noem haar "Mrs. ATM", een term die ze onmiddellijk in haar verbale reclame-uitingen overneemt. In een longtailboot over de Mekong. Dat is wel weer geweldig, na alle onzekerheid en zorgen over de financiële gevolgen van onze 'no show' op ons gereserveerde adres. We belanden op een eiland dat Don Det blijkt te heten. Veel accomodaties zijn vol, maar we vinden in wat eerst een gribus leek een goedkope hut op palen met klamboe, ventilator en ... eigen terrasje met twee hangmatten!
Een paar dagen chillen we op het eiland, fietsen rond, vinden een zwemstrandje, bezoeken een onverwacht grote en mooie waterval. De Fransen hebben hier een brug gebouwd en een spoorlijn, om kanonneerboten in de bovenloop van de Mekong te krijgen. Doel: de koloniale expansiedrift der Engelsen beteugelen en de handel met China veilig stellen.
We zijn dermate uitgerust dat we besluiten toch nog naar Luang Prabang te gaan in plaats van direct naar Bangkok. Vrolijk boeken we een busticket Don Det - Luang Prabang. We zetten ons schrap voor een reis van (netto) minstens 17 uur, maar de tocht ontrolt zich als volgt:
- slavendrijvers jagen de vertrekkende toeristen in longtails. Op het vasteland lopen, naar een oranje bus hebben sommigen gehoord;
- oranje bus naar Pakse, drie uur wachten, transfer naar de sleeperbus op het busstation. Daar weer een paar uur wachten.
- in de sleeperbus hebben wij plaats 41 en 42, bovenin en helemaal achterin: maximale beleving van de bewegingen van de bus. Pas tegen de ochtend vinden we een stabiele zijligging.
- aankomst in Vientiane. Wachten. Transfer (dwars door Vientiane, best leuk) naar kantoor reisagent. Wachten. Minibus met chauffeur die aan derdegraads ADHD lijdt. Als hij bij kamikaze-inhalen bijna een kleuter van zijn driewieler rijdt, protesteren wij luid. Het helpt maar even.
- aankomst te Vang Vieng. Wachten. Minibus met de bagage op het dak. Rustige chauffeur, mooi traject door de bergen. Duurt wel lang: 6,5 uur. We hebben het een beetje gehad...
- het is al lang donker als we in Luang Prabang aankomen. Tuktukchauffeurs vragen eerst 7 keer te veel. Blijken daarna ook de hotels niet te kunnen vinden. Wij gaan maar lopen, vragen onverrichter zaken aan agenten de weg naar ons gereserveerde hotel, gaan dan maar een willekeurig hostel binnen waar een aardige jongen ons hotel belt. Daar worden we opgehaald en zijn NA 35 UUR op de plaats van bestemming.
Het hotel bestaat pas 2 maanden. Door Hannie geselecteerd op de aanwezigheid van een zwembad voor een relaxte finale van onze reis. We hebben na aankomst zelfs gecontroleerd of er water in staat (Afrika-ervaring!), maar 's ochtends blijkt het water geheel troebel te zijn. Beginnersfoutje van het hotel. We kunnen niet zwemmen! Dat hebben wij weer! Hoteldame lost het elegant op en biedt ons en een Duits stel een tochtje aan naar de Kuang Si watervallen, waar je ook kunt zwemmen. Helemaal goed, uitbundige natuur, prachtige cascades. Vlakbij de door een Nederlands stel opgezette vlindertuin.
Luang Prabang wordt weliswaar door veel toeristen bezocht, maar wij vinden het aangenaam toeven. 33 tempels, geen hoogbouw (UNESCO werelderfgoed), waterfront aan de Mekong, in de droge tijd tijdelijke bamboebruggen. We kunnen de gloednieuwe fietsen van het hotel gebruiken. Bezoek aan het (voormalige, want in 1975 is de monarchie afgedankt!) Royal Palace met de Pha Bang-Boeddha waaraan de stad haar naam dankt. Diverse 'wats' natuurlijk, ochtend- en nachtmarkten, museum over hill tribes. Een keer vroeg op om de monniken hun aalmoezen te zien ophalen. Waar de Lonely Planet nog maant tot discretie stort menig toerist zich met de camera ongegeneerd op de monniken. Tenenkrommend, maar de monniken zelf zijn wel een geweldig tafereel.
En nadat het leeggepompte zwembad eindelijk weer met helder water gevuld is, maken wij daar een paar keer per dag dankbaar gebruik van!
Morgen vliegen we naar Bangkok. We hebben ons getrakteerd op een last minute ticket! Even geen bustochten meer... En van Bangkok naar Dubai, waar we bij kennissen terecht kunnen. En op 7 maart hopen we op Schiphol te landen. Dit zou dus wel eens het laatste verslag kunnen zijn. In dat geval: hartelijk dank voor jullie aandacht en tot een volgende keer, want deze reis smaakt naar meer!
Meteen dezelfde dag met de bus naar Laos. Terug op onze schreden naar het noorden. Het laatste uur naar de grens gaat over de slechtste weg tot nu toe, door verlaten gebied. Het schemert al als we bij het "international checkpoint" aankomen. De bijrijder gaat zijn ding doen met de stapel verzamelde paspoorten en bankbiljetten. Tegen een zekere handling fee uiteraard. Twee Israëlische meisjes willen niet aan dit smeergeldcircus meedoen en gaan zelf hun visum regelen. De bus dreigt niet op ze te zullen wachten, maar het lukt ze om op tijd en goedkoper dan wij hun visum te bemachtigen. Een groep reizigers is net als wij op weg naar Si Phan Don ("4000 eilanden"), maar wij hebben 20 km noordelijker dan zij iets geboekt. De buschauffeur raadt ons echter aan met de groep uit te stappen, want naar onze bestemming schijnt geen boot meer te gaan. En het is gevaarlijk in het donker. Daar staan we dan in het donker langs de weg met 5 anderen, zonder geld en geen enkel idee waar we zijn. Voor de anderen is vervoer naar de haven bij hun reis inbegrepen. Wij schuiven geruisloos aan. In een onduidelijk dorp worden we uit het vrachtwagentje gegooid. Maar er is een dame die bootkaartjes verkoopt en geld wisselt. Ik noem haar "Mrs. ATM", een term die ze onmiddellijk in haar verbale reclame-uitingen overneemt. In een longtailboot over de Mekong. Dat is wel weer geweldig, na alle onzekerheid en zorgen over de financiële gevolgen van onze 'no show' op ons gereserveerde adres. We belanden op een eiland dat Don Det blijkt te heten. Veel accomodaties zijn vol, maar we vinden in wat eerst een gribus leek een goedkope hut op palen met klamboe, ventilator en ... eigen terrasje met twee hangmatten!
Een paar dagen chillen we op het eiland, fietsen rond, vinden een zwemstrandje, bezoeken een onverwacht grote en mooie waterval. De Fransen hebben hier een brug gebouwd en een spoorlijn, om kanonneerboten in de bovenloop van de Mekong te krijgen. Doel: de koloniale expansiedrift der Engelsen beteugelen en de handel met China veilig stellen.
We zijn dermate uitgerust dat we besluiten toch nog naar Luang Prabang te gaan in plaats van direct naar Bangkok. Vrolijk boeken we een busticket Don Det - Luang Prabang. We zetten ons schrap voor een reis van (netto) minstens 17 uur, maar de tocht ontrolt zich als volgt:
- slavendrijvers jagen de vertrekkende toeristen in longtails. Op het vasteland lopen, naar een oranje bus hebben sommigen gehoord;
- oranje bus naar Pakse, drie uur wachten, transfer naar de sleeperbus op het busstation. Daar weer een paar uur wachten.
- in de sleeperbus hebben wij plaats 41 en 42, bovenin en helemaal achterin: maximale beleving van de bewegingen van de bus. Pas tegen de ochtend vinden we een stabiele zijligging.
- aankomst in Vientiane. Wachten. Transfer (dwars door Vientiane, best leuk) naar kantoor reisagent. Wachten. Minibus met chauffeur die aan derdegraads ADHD lijdt. Als hij bij kamikaze-inhalen bijna een kleuter van zijn driewieler rijdt, protesteren wij luid. Het helpt maar even.
- aankomst te Vang Vieng. Wachten. Minibus met de bagage op het dak. Rustige chauffeur, mooi traject door de bergen. Duurt wel lang: 6,5 uur. We hebben het een beetje gehad...
- het is al lang donker als we in Luang Prabang aankomen. Tuktukchauffeurs vragen eerst 7 keer te veel. Blijken daarna ook de hotels niet te kunnen vinden. Wij gaan maar lopen, vragen onverrichter zaken aan agenten de weg naar ons gereserveerde hotel, gaan dan maar een willekeurig hostel binnen waar een aardige jongen ons hotel belt. Daar worden we opgehaald en zijn NA 35 UUR op de plaats van bestemming.
Het hotel bestaat pas 2 maanden. Door Hannie geselecteerd op de aanwezigheid van een zwembad voor een relaxte finale van onze reis. We hebben na aankomst zelfs gecontroleerd of er water in staat (Afrika-ervaring!), maar 's ochtends blijkt het water geheel troebel te zijn. Beginnersfoutje van het hotel. We kunnen niet zwemmen! Dat hebben wij weer! Hoteldame lost het elegant op en biedt ons en een Duits stel een tochtje aan naar de Kuang Si watervallen, waar je ook kunt zwemmen. Helemaal goed, uitbundige natuur, prachtige cascades. Vlakbij de door een Nederlands stel opgezette vlindertuin.
Luang Prabang wordt weliswaar door veel toeristen bezocht, maar wij vinden het aangenaam toeven. 33 tempels, geen hoogbouw (UNESCO werelderfgoed), waterfront aan de Mekong, in de droge tijd tijdelijke bamboebruggen. We kunnen de gloednieuwe fietsen van het hotel gebruiken. Bezoek aan het (voormalige, want in 1975 is de monarchie afgedankt!) Royal Palace met de Pha Bang-Boeddha waaraan de stad haar naam dankt. Diverse 'wats' natuurlijk, ochtend- en nachtmarkten, museum over hill tribes. Een keer vroeg op om de monniken hun aalmoezen te zien ophalen. Waar de Lonely Planet nog maant tot discretie stort menig toerist zich met de camera ongegeneerd op de monniken. Tenenkrommend, maar de monniken zelf zijn wel een geweldig tafereel.
En nadat het leeggepompte zwembad eindelijk weer met helder water gevuld is, maken wij daar een paar keer per dag dankbaar gebruik van!
Morgen vliegen we naar Bangkok. We hebben ons getrakteerd op een last minute ticket! Even geen bustochten meer... En van Bangkok naar Dubai, waar we bij kennissen terecht kunnen. En op 7 maart hopen we op Schiphol te landen. Dit zou dus wel eens het laatste verslag kunnen zijn. In dat geval: hartelijk dank voor jullie aandacht en tot een volgende keer, want deze reis smaakt naar meer!
-
03 Maart 2015 - 13:45
Marjorie:
En jullie bedankt voor de mooie verhalen en prachtige beschrijvingen! Geniet van de laatste (en niet zware!) 'loodjes' ;-))
Marjorie -
03 Maart 2015 - 14:28
Mark En Lilibeth:
Lieve Hannie en dito Waldo,
We hebben de hele reis genoten van jullie verhalen, regelmatig zakdoeken nodig gehad vanwege het hoog komische gehalte. Goed thuisreis gewenst. Al die prachtige ervaringen horen nu bij jullie, moet een heerlijk gevoel geven !
Liefs van ons. -
03 Maart 2015 - 15:02
Tineke:
Nog een laatste reactie dan van mij ook - om te zeggen dat ik ontzettend genoten heb van jullie reis! Ongelooflijk bedankt voor al jullie verhalen en foto's, en het openen van zo vele vergezichten. Ze werken als stimulerende middelen om er zelf weer eens op uit te trekken! Vietnam/Laos/Cambodja: heel bijzonder én aantrekkelijk: monniken, tempels, veel water en WATERVALLEN, aardige mensen - níets meer over het eten gehoord... - benieuwd of jullie zijn afgevallen of bijgekomen, en hoe het verder met de lijven gaat; met de geest heel goed, maak ik op uit jullie enthousiasme voor méér! Wij hopen jullie snel te zien, voor nog meer verhalen, lekker eten (en wijnen - daar hebben jullie vast wel iets van gemist?) en verbroedering/zustering. Reis safe en nog veel plezier in Dubai - da's even andere koek. Liefs, Tineke en Erk -
03 Maart 2015 - 15:14
Trees:
Nadat ik lang heb genoten van jullie verhalen, verheug ik mij om het vervolg van de verhalen hier in Leiden te horen onder het genot van een glas wijn. De reis is jullie gegund, maar ik verlang stiekum ook naar de roeitochtjes met Hannie. Goede thuisvlucht en tot zo! Liefs ❤️ -
03 Maart 2015 - 17:00
Alice:
Fijne trip! Ik zie ook tevreden dat de wereldbevolking geregeld a la Broeksma verdiend op z'n bek is geslagen. Groeten aan Jose. En daarna op naar de gesproken witte wijn op zonovergoten terras. Xx -
04 Maart 2015 - 16:12
Bodes:
Bedankt voor jullie uitgebreide reiservaringen. Goede thuisreis en tot spoedig.
Kamer 1.05 (eenhoog voor) Bodes. -
04 Maart 2015 - 19:46
Lucienne:
Thx, thx, thx voor de geweldige verhalen van jullie fantastische reis!! Het was super leuk om zo met jullie mee te reizen, ik heb erg genoten en begrijp heel goed waarom dit naar meer smaakt…
Veel plezier in Dubai en goede reis naar huis. Blijf genieten!
Groetjes,
Lucienne
-
05 Maart 2015 - 22:13
Harold:
Wat veel beleefd en wat een mooie verhalen! Zijn er nog meer plekken op de wereld dan?
In iedere geval is het duidelijk dat wij thuisblijvers nu ongeduldig naar jullie boek uitzien, dat ongetwijfeld rijk geillustreerd over enkele weken zal verschijnen.... -
08 Maart 2015 - 15:17
Peter Heslenfeld:
Ha Waldo en Hannie,
Wat een geweldige ervaringen! Ik heb enorm genoten van jullie avonturen. Jammer dat het nu al eindigt. Wel goed dat jullie nu al aan de volgende reis denken!
Ik ben benieuwd naar alle verhalen van Waldo. Tot snel.
Groet, Peter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
